آلزایمر تاریخی

صحبت از ایران باستان که میشه، احتمالا هممون با یک غرور زیر پوستی یادی از کوروش و داریوش (و حتی خشایارشا) می کنیم. بعد با بزرگنمایی شروع به ذکر "اولین ها" توسط این عزیزان می کنیم. اولین منشور حقوق بشر ... اولین کسی که مالیات وضع کرد ... اولین کسی که شکست خوردگان جنگ را به بردگی نگرفت و الی آخر ... از اینجای تاریخ به بعد برای ما مجهول است ... خبری نیست ... یادی از جانشینان خشایارشا نمی کنیم! صحبتی از رویه پادشاهان بعدی هخامنش نمی کنیم و الی آخر ...

برداشت من پس از خوندن کتاب سرزمین جاوید به این شکل تغییر کرد که پس از خشایارشا، رویه ای که کوروش و داریوش بنیانگذار آن بودند از بین رفت و حکومت پادشاهی ایران، نمونه ای از سایر پادشاهان تاریخ شد. اینجاست که دیگر چیزی برای افتخار کردن وجود ندارد ... باید خود را به فراموشی تاریخی بزنیم. اصولا ما چیزی بعد از خشایارشا یادمان نمی آید ... مرا با توهم شیرین کوروش و داریوش تنها بگذارید :)