سرزمین جاوید

هرچند که نظر مثبت به کتابهای ذبیح اله منصوری ندارم ولی با پیشنهاد جدی دوستان، خوندن کتاب "سرزمین جاوید" را شروع کردم. جلد اول آن در مورد به حکومت رسیدن کوروش، کمبوجیه و در نهایت داریوش است. نکته ای که خیلی به چشم میاد، عدم عادت ایرانیان در تاریخ نویسی است. تقریبا تمامی نقل قولها در  این کتاب از زبان مورخان یونانی است. کتاب در خیلی موارد با جزییات زیاد به تعریف از ایرانیان باستان می پردازد و در خیلی موارد توهم شیرینی به خواننده القا میشود که اصولا اجداد ما از بشر امروزی بیشتر پایبند به حقوق بشر و امثالهم بوده اند!

در قسمتی از کتاب اشاره میشود که ایران 200 سال تحت سلطه یونان بوده و در تمام این مدت زبان رسمی مملکت زبان یونانی بوده است. ناخودآگاه یاد کتاب 2 قرن سکوت عبدالحسین زرین کوب افتادم و این که چطور با وجود یک زبان رسمی بیگانه (عربی در آن برهه)، مردم ایران در زبان و فرهنگ بیگانه هضم نشدند!

از این کتاب بیشتر خواهم نوشت:)

 

 

آمار در چهار راه اول

به دلیل جابجایی اساتید در ترم آینده، مجبور به ارایه درسی به نام "تحلیل مقدماتی داده" برای دانشجویان لیسانس شدم. فضای کتاب بیشتر آماری است و اسم کتاب مرجع آن هم "آمار در چهار راه اول" است. خاطره ای که از خوندن و ارایه این کتاب/درس  برای من زنده شد، خاطرات نوشتن گزارشات آزمایشگاه فیزیک یک در دانشکده فنی بود! در آن دوره بدون هیچ ایده ای در مورد مباحث آماری مربوطه، انواع خطا رو حساب می کردیم، رگرسیون می زدیم و در نهایت تی تست می گرفتیم. 

در بازگشت به وطن، شاید باید پیشنهاد کنم که درس "تحلیل مقدماتی داده" پیش نیاز آزفیزیک 1 شود!

دوستی در غربت

از عجایب زندگی در غربت اینه که دوست (صمیمیت) ارتباطش رو با تو و سایرین قطع میکنه و وقتی دلیلش رو میپرسی اظهار میکنه که:

رفت و آمد زیاد با دوستان ایرانی مانع اینتگره شدن با فرهنگ و مردمان اینجا میشه و باید روابطم رو با دوستان ایرانی قطع کنم تا بتونم دوستان خارجی بیشتری داشته باشم.

ما هم فقط زیر لب میگیم

ما ز یاران چشم یاری داشتیم

خود غلط بود آن چه می‌پنداشتیم