طعم یه چیزایی خیلی ماندگاره که غبار روزگار هیچ وقت روی اونها نمیشینه ... قسمت غم انگیز ماجرا اینه که که وقتی چیزهای مشابه رو تجربه میکنی ناخودآگاه با اون طعم ماندگار مقایسه میکنی و در نتیجه ممکنه چیزای جدید به دلت نشینه ... این طعم میتونه هر چیزی باشه ... سینما ... کنسرت و حتی یک نگاه ... بگذریم
تقریبا ۳ سال پیش بود که کنسرت استاد علیزاده رو در اوتریخت شرکت کردم بعد از اون -به یقین- هیچ کنسرتی -حتی کنسرت استاد شجریان در آمستردام- به دلم ننشست. حالا بعد از ۳ سال شرکت در ارکستر موزارت طعمی ایجاد کرد که هرگز از یاد من نرود آن ساز خوش آواز
:)
:)
No comments:
Post a Comment